Z prawdziwą satysfakcją przedstawiam czytelnikom rozprawę doktorską mojego znakomitego ucznia, ks. Stefana Radziszewskiego, poświęconą twórczości Anny Kamieńskiej. Rozprawa ta została napisana pod kierunkiem prof. Mirosławy Ołdakowskiej-Kuflowej w katedrze literatury współczesnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest ona poważnym osiągnięciem naukowym, o czym mogłem się przekonać nie tylko dzięki lekturze książki, ale również przez osobisty udział w przewodzie doktorskim. Wnikliwe analizy twórczości Kamieńskiej odkryły nie tylko walory teologiczne jej pisarstwa, ale również humanistyczne.

Być może pod wpływem św. Pawła pokazuje ona człowieka rozdartego wewnętrznie: pomiędzy niebem a ziemią, pomiędzy radością a smutkiem, pomiędzy szczęściem a rozpaczą, pomiędzy wiarą a niewiarą, pomiędzy już teraz a jeszcze nie. Zapis podróży poetki od niewiary do wiary został w monografii ks. Stefana przedstawiony głęboko, sugestywnie i odkrywczo. Drogą do wiary Anny Kamieńskiej było Pismo święte. Pomiędzy wersetami Księgi odnalazła bowiem sens prawdziwego życia. Stąd jej wyznanie – Po światło trzeba wchodzić w głęboką ciemność – jest tak przejmująco szczere. Warto posłuchać, co na temat miłości, śmierci, cierpienia, wiary i niewiary mówi autorka Dwóch ciemności i Twarzy Księgi.