Problemem badawczym monografii jest przywództwo polityczne Prezesa Rady Ministrów w Rzeczypospolitej Polskiej po 1989 roku. Przywództwo polityczne znalazło się w ostatnich dekadach w głównym nurcie analiz politologicznych. Badacze tego fenomenu dostrzegli jego użyteczność w wyjaśnianiu zachowań podmiotów w przestrzeni politycznej oraz przebiegających w niej procesów. Autor rozprawy nie ograniczył się wyłącznie do egzegezy przepisów prawnych, ale – oprócz nich – wyeksponował także takie elementy, jak: osobowość premierów, ich umiejętności i kompetencje polityczne, a także szeroko pojęty kontekst sytuacyjny. Wszystko uzupełnił analizą stylów przywództwa sprawowanego przez kolejnych szefów rządów. Wskazuje to na ambicję stworzenia dzieła interdyscyplinarnego, sięgającego nie tylko do ustaleń nauki prawa konstytucyjnego, ale także socjologii polityki oraz psychologii. Przede wszystkim jednak rozprawa ma charakter politologiczny, wnosząc wiele nowych wątków do badań nad systemami politycznymi oraz teorii demokratyzacji. Walorem pracy jest wszechstronna, oparta na podstawach teoretyczno–doktrynalnych, analiza fenomenu przywództwa politycznego oraz wyprowadzenie szeregu uogólnień i wniosków.